Lennart's CB 600 F: vergevingsgezinde snelheidsduivel

Vorig jaar kocht ik dan eindelijk mijn allereerste motor. Een Honda, net als de eerste motor van mijn vader. Hij is dan ook de bron van mijn motor-liefde. Want de eerste keer dat ik achterop de motor zat, was ik nog een iniminimannetje. En, ook al bleef de motor nog stil staan, werd ik toen al gevat door het tweewielervirus.

Met de paplepel ingegoten

De eerste motor van m’n vader was een Honda CB 500 Four uit 1975. De voorloper van mijn motor dus. Ook een naked roadster, maar dan met spaakwielen en zonder ABS. Maar ook met vier cilinders en een toeter. Echt een prachtige motor die, volgens de verhalen, technisch perfect was. Ik kijk er nog wel eens naar op Marktplaats, maar je telt er nu al snel een eurootje of 5.000 voor neer. Dat kostten ze back in the days niet eens nieuw! Wie weet, stap ik ooit eens op de motor waar mijn vader zijn eerste avonturen mee heeft beleefd.

Ik woon nu letterlijk in het gebied waar ik vroeger met mijn vader vaak reed. Amersfoort Vathorst is namelijk uit de landbouwgrond gestampt. Vroeger was hier niets meer te vinden dan weilanden en smalle kronkelweggetjes. De perfecte omgeving voor mooie dicht-bij-huis toertochtjes. Al was het maar een half uurtje: ik kon m’n genot niet op. Ik hees mezelf weer in een oude spijkerbroek en zette de oude, veel te grote helm van m’n vader op. Ready to go! Dat kan nooit veilig zijn geweest, nu ik er met een andere blik naar kijk. Maar, het is altijd goed gegaan en ik genoot er keer op keer weer van.

De zoektocht naar mijn eerste motor

Alright, 27 jaar. Een vers rijbewijs in mijn kontzak en een splinternieuwe helm op m’n kop. Klaar om mijn eerste motor te scoren. Ik was er al vrij snel zeker van dat het een naked bike moest gaan worden. Deze meestal roadsters hebben van elk type motor een paar eigenschappen gejat. Zo heb je de sportieve elementen om de bochten strak te kunnen nemen, de power om praktisch elke auto eruit te trekken en de zithouding van een toermotor, waardoor hij ook op de langere stukken best comfortabel is.

Ik was al in flink wat motorzaken geweest, maar de ware liet op zich wachten. Totdat ik met mijn pa een rondje langs de velden deed. We liepen tegen deze Honda CB 600 F aan en het eerste wat hij zei was: “Lennart, kom eens kijken. Dit is echt wat voor jou.” Heel eerlijk, ik moest er even aan wennen. Nét boven m’n budget en ik had helemaal in m’n hoofd dat ik een zwarte motor wilde. Maar hoe beter ik ‘m bestudeerde, hoe mooier ik ‘m vond.

Vlak voor sluitingstijd werd hij naar buiten gereden en kon ik er een kort proefritje op maken. Ik voelde gelijk dat deze motor een stuk volwassener aanvoelde dan de Kawasaki ER6N waar ik op had gelest. Hij was sneller, zwaarder, maar zeker ook vergevingsgezinder dankzij z’n vier cilinders. Per ongeluk nog in z’n 4 een rotonde door? Niet handig, maar geen probleem. Niks geen gestotter, gewoon in een vloeiende beweging de rotonde door en terug naar de 140 km/u. Wel zo prettig als beginnend bestuurder. Na deze korte impressie was ik al overtuigd. Ik volgde ik het advies van m’n pa op en voor ik het wist had ik een Honda CB 600 F uit 2009 gekocht.

Een kleine geschiedenisles over de CB-lijn

Honda goes way back. Hun allereerste motor was de Dream D. Deze veredelde brommer had een dikke 98 CC motor aan boord die een indrukwekkende 3 PK wist uit te poepen. Best knap, voor een motor uit 1949. Maar slechts een jaar of 10 later werd hij overstemd door de allereerste Honda CB: de CB 72. Deze wist al 20 PK te produceren dankij z’n 247 CC sterke tweecilinder. Sindsdien is CB niet meer weg te denken uit het modellengamma van deze Japanse motorfabrikant. Er zijn zelfs al 430 verschillende modeljaren en uitvoeringen gebouwd! Bizar, toch?

Het echte succes kwam in 1969, toen Honda de CB750 lanceerde. Een stuk krachtiger, maar vooral met erg goede rij-eigenschappen en een ijzersterke motor. Inmiddels is het een echte klassieker geworden. Geen wonder, want dit was de allereerste 750 CC viercilinder motor die beschikbaar kwam voor de massa. Hij had 69 pk, wat voor die tijd ongekend veel was. Z’n vermogen, in combinatie met een elektronische startknop en schijfremmen voor, zorgde ervoor dat er speciaal voor deze motor een nieuw genre werd bedacht: de Superbikes. Een icoon kan je het dus wel noemen. De CB750 werd zelfs uitgeroepen tot Motorfiets van de eeuw. Knap werk, Honda!

What’s next?

Inmiddels heb ik al flink wat kilometers met m’n tweewieler kunnen maken. En nu het motorseizoen weer in volle gang is, is het de bedoeling om ook dit jaar weer mooie ritten te gaan maken. Ik heb ‘m aardig in de smiezen, dus het wordt tijd om hem eens over de grens te tillen en Duitsland onveilig te maken.

Dat staat dan ook voor dit jaar op de planning. Het lijkt me geweldig om met mijn motor-vrienden een paar dagen Duitsland in te gaan om de mooiste routes te kunnen rijden.

Na dit seizoen zien we wel weer verder. Of deze Hornet nog vele jaren bij me blijft? Ik denk het niet. Wie weet maakt hij vroeg of laat ruimte voor een mooie Triumph Street Triple, of een BMW R Nine T Scrambler. Maar voor nu blijf ik nog even volop genieten van alles wat mijn allereerste motor me te bieden heeft.